Veel rijst en heilig water.

Vandaag was het dan zover. We moesten vroeg ons bed uit. Om 8:30 werden we opgehaald door Mr. Nyoman himself! Eerst moest die nog even wachten tot we onze alla carte ontbijt achter onze kiezen hadden (hierover meer bij Amy’s Food Corner).

Toen we naar buiten kwamen lopen kwam die al snel naar ons toe gelopen. Seben? Emmie? Ja prima, dat zijn wij! Maar alleen vandaag. In de auto heeft Amy d’r zegje gedaan met wensen en zijn we de pad op gegaan naar Ubud’s Palace. We hadden sterk de indruk dat dit niet het Ubud Palace was wat we in gedachten hadden, maar thuis onze foto’s met dia meneer Google vergeleken te hebben was dit het toch echt, maar lag er achter de deur waar stond dat we er niet door mochten normaliter nog veel meer moois op ons te wachten. Helaas pindakaas.

Toen begon de ellende. We kwamen uit het paleis tuintje en we moesten Nyoman bellen. Ik probeerde ergens wifi vandaan te toveren om goedkoop via Skype naar Indoland te kunnen bellen maar dat werd hem niet. Vervolgens op alle mogelijke manieren het +62 nummer proberen te bellen zonder resultaat. We zijn 2 keer 300 meter een berg stoep weg omhoog gelopen, want daar zou die ergens zijn. Maar nee. Geen chauffeur. Bij het paleis waren ondertussen al 100en taxi’s aangeboden en de laatste zei. Zal ik het nummer eens bellen. Ik dacht die gaat ons in de maling nemen, maar nee. Ook hij liet horen dat de indo mevrouw aan de telefoon zei dat het nummer niet geregistreerd was. Wij dachten, we zijn opgelicht, zonder dat we betaald hadden. Raar.. Misschien een Indonesische grap? Vervolgens nogmaals 300 meter naar boven gelopen en na 301 meter hoorden we een stemmetje “Emmie?”. Ja hoor, staat die netjes op de parkeer plaats op ons te wachten. “Did you want to walk?” vroeg die. Nou niet bepaald, maar je telefoon nummer klopt niet. Hij op zijn telefoon kijken. SORRY SORRY SORRY! Ik heb geen bereik!

Dus…

Toen begon het plezier! Alles was goed. We kregen een koude handdoek om onszelf op te frissen voor het lange wachten en een lekker koud flesje water om de dorst te lessen. Vervolgens zijn naar een onwijs vette waterval gegaan. Na 1KM een trap afgelopen te hebben begon het kwartje te vallen. We moeten ook nog omhoog. Beneden lekker opgefrist in het water, wat foto’s gemaakt en weer omhoog de trap op. Nu snapte ik waarom ze boven massaal koud water verkochten. We waren helemaal naar de jan tantjes! Even 5 minuten, misschien 10 uitgerust en weer de auto in om naar de Goa Gajah tempel, oftewel de Olifantsgrot te gaan.

In de tempel werden we al snel aangesproken door een local. Hij begon van alles te vertellen en toen zei die dat hij een gids was, daar woont/werkt en dat hij graag €15 ontvangt als hij klaar is. Hij liet ons er niet tussen en toen dachten we. Zucht OK, het is eigenlijk best wel interessant. Hij heeft verteld over het heilige water en dat we ons er mee mochten wassen (zo gezegd zo gedaan) en vervolgens zijn we de olifanten grot in gegaan. Hier binnen had hij het over de Linga en de Yoni en vertelde wat het betekent. Daarna stelde hij de vraag aan mij “Are you a Linga”. Yes. Amy “are you a Linga?” No. “You’re a Yoni?” Yes. Are you sure you’re no Linga? Yes! Jullie zijn slim! Linga is een piemel en Yoni is van de vrouw. OMG! Hoeven we nu niet meer te betalen? Ignore, en we lopen verder. Vervolgens nog gekke omweg gehad en van alles gezien waarna het moment kwam dat hij betaald wilden krijgen. Ik gaf hem te weinig en hij wist de euro koers nog uit zijn hoofd ook. Meer betalen, bedanken en omdat het volgens mij iets meer dan €15,- heeft hij nog wat meer informatie verteld. Het was een aardige man. Dat wel.

Uiteindelijk naar zijn we weer terug naar onze chauffeur gegaan van zijn Suzuki Arena (hahahaha) en zijn we naar een mega rijst veld gegaan. Hij stelde ons de vraag of we eerst wat wilde eten want het was 12:00. Daar hoefde we niet over na te denken en we zijn in een achteraf tentje wat gaan eten. Super lekker en meneer de chauffeur kreeg gratis wat te eten in een chauffeurs kamertje omdat hij weer klanten had binnen gebracht (denken we). Toen we binnen kwamen lopen in het restaurantje werden we warm onthaald en achter ons werden we weer uitgelachen. Het was niet echt gebouwd op mensen van 2 meter lang en dat was blijkbaar grappig. Na het eten zijn we door de rijstvelden gelopen. Man man man, wat was dit gaaf! Voordat we een stap op het land zette zei die dat we ons niet druk hoeven te maken om enge beesten, want de slangen enzo zijn niet giftig.

Na veel gelopen te hebben over smalle strookjes land en beton kwamen we een meneer tegen die gras voor zijn koe aan het plukken was op zijn blote voeten en zagen we een schuurtje waar de kokosnoten in werden opgeslagen. Op de terug weeg bleef onze chauffeur plots stilstaan. Don’t move, zei die zacht. Slang! Wij dachten, maar die zijn toch niet gevaarlijk? Ja, maar die kleintjes wel. Oh My God!!! Hij liet hem het water in gaan zodat we verder konden lopen, maar de slang hield de wacht in het water. Hij gooide er een groot blad van een boom op en de slang ging er vandoor. We konden weer verder. Ik werd nog wel even door een rode mier in mijn voet wreef gebeten, maar dat was alleen een prikje en het was weer klaar. De mier heb ik van mijn voet gehaald en de rest van de looptocht heb ik stampend en schoppend gedaan.

Na de rijstvelden hebben we nog een aantal tempels bezocht waar ceremonies werden gehouden, zijn we mega hoog de bergen in gegaan om een groot meer en een 2 in 1 vulkaan te bezichtigen, en hebben we gevraagd of we voor 18:30 konden zijn zodat we van ons geboekte diner met dansvoorstelling konden genieten. Dit was geen probleem en voor je het wist waren we 17:00 terug, anders kwamen we niet uit met de tijd. Gelijk besproken waar we morgen naartoe gaan, betaald en tot ziens gezegd.

Terug in het hotel lekker aan het zwembad gechilled. En om 19:00 zijn we pas naar het eten gegaan. Precies op tijd, want we konden gelijk bestellen en het tuig begon te spelen. Wat een klere herrie. Allemaal ping pong pang geluiden wat gewoon zeer deed aan je oren. Toen kwamen er 2 jonge dames een dans doen. Ze hebben enorm hun best gedaan, maar wij vonden het niet zo leuk. Het was heel mooi. We hebben ook nog geklapt. Het eten was heerlijk. Een lekkere knapperige eend en zo. Hierover later meer in Amy’s Food Corner.

Dit was het weer voor vandaag. 1126 woorden verder vindt ik het weer mooi geweest. Ik ga buiten mijn vrouw vergezellen.

Groetjes!

Sven en Amy Kersten