(kilo’s) Aangekomen.

Eindelijk! Alsof er geen einde kwam! We zijn aangekomen in Bali.

‘S morgen zijn we opgehaald door Teunis (Amy’s vader) en na wat rondjes gereden te hebben door Den Haag, want ik was eerst mijn portemonnee vergeten en toen mijn trouwring (OMG!), zijn we afgezet op Schiphol. Nogmaals bedankt!

Het inchecken ging lekker persoonlijk via een computer terminal met een Indisch vrouwtje die zei waar je op moest drukken. Hierdoor hebben we helaas geen honeymoon plekken gekregen in het vliegtuig. De douane ging lekker vlot en voor je het wist zaten we in het vliegtuig naar Singapore, waar we over moesten stappen richting Bali.

Eenmaal in het vliegtuig werd er door één van de stewardessen gevraagd of wij Mr. & Mrs Kersten zijn, want dan kregen we een verassing. Tienduizend uur later in dat vliegtuig kregen we een veel te grote taart voor geschoteld om te vieren dat wij getrouwd zijn. We hebben de helft opgegeten en de andere helft weer terug gegeven. Andere passagiers rondom ons in het vliegtuig hadden geen trek.

 

 

We hebben ook nog een heerlijke lunch maaltijd gekregen voor vliegtuigse begrippen en na wat uurtjes slapen (helaas niet voor Amy) kregen we een heus ontbijt, om maar meteen van die Jetlag af te zijn. Aan boord hadden we ook nog volop keuze aan Films, Series en Muziek om te tijd te stillen.

Uiteindelijk zijn we dan aangekomen op het vliegveld in Singapore. Na het uitstappen kwamen we al snel tot de ontdekking dat er een serene rust heerst op dat vliegveld. Veel mensen, maar geen geluid. We gingen er zelfs van fluisteren. Schiphol is dan eigenlijk best een kippenhok.

Na met de interne trein van Singapore Airport naar de juiste gate te zijn gereden en gelopen moesten we nog een ruim uur wachten voordat we weer konden boarden. Op deze vlucht hadden we gelukkig betere plekken en heb ik zo goed als de hele vlucht van 2:30 uur mijn ogen dichtgedaan. We waren helemaal kapot.

Eenmaal aangekomen in Bali (eindelijk!!!) hebben nog zo’n 20 minuten op de koffers gewacht, hoefden we geen visum te betalen, want dat is afgeschaft en zagen we ons taxi chauffeurtje al snel staan. Na een paar keer naar hem gewezen te hebben en te zeggen “YES YOU!” was het hem duidelijk en konden mee in de uber auto. Er rijden hier de meest vreemde auto’s rond die ik in Europa nog nooit heb gezien.

Het zijn zeg maar volwaardige busjes, maar dan voor Madurodam (deze foto komt van Google, maar zo’n Balinees is niet groot!):

 

Na minimaal een uur lang in de file te hebben gestaan en rechts en links door scooters, motoren en toeterende “auto’s” te zijn ingehaald zijn we eindelijk in ons hotel aangekomen. Het personeel deed een beetje moeilijk want ze konden iets niet vinden. Ik was bang dat de boeking niet goed was doorgekomen, maar wat bleek. Er was een pakketje voor ons binnen gekomen. Al snel zag Amy de Seaway Heavy Lifting tape om de doos geplakt zitten (Amy d’r werk). Haar collega’s hadden een een leuk cadeautje opgestuurd. 3 boedha’s welke ons de hele reis gaan vergezellen.

 

We zijn na het bekijken van een tweetal kamers en het krijgen van een gratis upgrade vanwege onze Honeymoon vrij snel in het zwembad beland. Het water was lekker warm en 30 minuten later lagen we weer voor pampus in bed. Even de jetlag er uit slapen.

Rond 18:00 zijn we het stadje in gegaan binnen Seminyak. Hier hebben we heerlijk wat gegeten bij een plaatselijke Indo en hebben we nee gezegd tegen de Ritalin en de Xanax. Waarschijnlijk kregen we deze verdovende middelen aangesmeerd omdat het overduidelijk is dat wij uit Amsterdam komen?

Na het heerlijke eten waarvan mijn complete gezicht in vuur en vlam stond en Amy haar eten ook aan de pittige kant was zijn weer terug gelopen naar het Hotel.

 

Wil je meer lezen over het lekkere eten hier in Bali?
Dan ben je van harte welkom in Amy’s Food Corner.

 

Het is hier nu bijna 0:00, dus het is tijd om te slapen. Morgen weer een dag.

Bedankt voor het lezen en tot morgen.

Doei!

Dit waren Sven en Amy Kersten vanuit het overheerlijke klamme Bali.