Wat een dag…

Wat een dag…

Het begon goed, met een lekker ontbijt en toen snel de koffers gepakt om met paard en wagen richting het strand te gaan. We moesten ons eerst inchecken voor de boot en daarna zou de boot over een uurtje weggaan. 11:00 de boot was er niet, het was behoorlijk warm dus hebben we maar een plekje in de schaduw opgezocht. Om 11:30 kwam de boot pas aan. Iedereen moest met zijn bagage op het strand klaar gaan staan. Nu moesten eerst nog alle mensen die aan boord zaten eruit en hun bagage ook. Nog meer wachten dus in de warme zon.

Toen we eindelijk aan boord mochten waren we al weer 45 min verder. De kapitein gooide het gas erop en daar gingen we. Alleen de kapitein wilde blijkbaar de tijd inhalen en ging zo hard dat hij over de golven vloog. Daardoor maakte de boot harde klappen op het water wat echt niet leuk was. Het leek wel of de boot ieder moment door 2e kon breken. Dit heeft ongeveer ander half uur geduurd. Het was echt niet normaal, turbulentie in een vliegtuig is er niks bij. Met als gevolg dat Sven en ik allebei misselijk werden. Echt misselijk, dat we allebei dachten, als we nu iets drinken gaan we over ons nek. Toen we bijna bij onze bestemming waren ging de boot rustiger varen, ik denk dat hij daar niet hard mocht varen, maar wij en de rest van de mensen waren er maar wat blij om. Toen we eindelijk in de haven waren moesten we tot 2 keer toe wachten hoe boten voor ons mensen uit en inladen. Hierdoor hebben we zeker nog 45 minuten liggen dobberen. Toen we eindelijk mochten aanmeren waren wij het ook beide echt zat, want we wilde eruit, uit die vreselijke boot. We hebben de koffers gepakt en zijn richting de bussen gegaan, want we zouden nog met de bus naar Sanur worden gebracht. Hier moesten we ook weer wachten, zodat alle mensen die op onze boot zaten ook meekonden, weer 30 min wachten. Pfff.

Tijdens het wachten zijn we aan de praat geraakt met 2 Nederlanders die al 7x naar Bali zijn geweest. Volgens hun was dit ook de ergste boottocht die ze hadden meegemaakt en waren zij ook kotsmisselijk. Toen we eindelijk de bus in mochten moesten we nog zeker een uur rijden naar Sanur. De buschauffeur kon niet bij ons hotel komen, dus we werden op de hoek van de straat gedumpt en we moesten de straat aflopen. Dit was een lange straat, waar we helemaal aan het einde eindelijk ons hotel zagen. Ingecheckt, bikini aan en naar het zwembad om af te koelen. Toen we bij het zwembad aankwamen zagen we alleen maar oude mensen, mensen die al jaren met pensioen zijn en hier de oude dagen slijten. Het hele hotel zit vol met opa’s en oma’s. Hebben wij weer. De kamer is ook wat minder dan wat we hiervoor hadden, maar ja we zijn nu ook wel verwend. Het was nu al 16:00 en naast het ontbijt hadden we nog helemaal niks gegeten. Het restaurant zat aan het strand en hier zijn we aan een tafeltje gaan zitten. We werden tijdens het eten nogal gestalkt door een hoop mieren die op Sven zijn gezicht gingen lopen. Niet bepaald fris. Daarnaast kwamen er allemaal vrouwen die wilde dat wij naar hun winkeltje kwamen en nadat we hadden gegeten kwamen ze zelfs achter ons aan! Ze vallen alle mensen lastig die langs hun lopen, zodat er iemand wat bij hun koopt. Ik was er nu echt helemaal klaar mee en we zijn terug naar onze kamer gegaan. Hier troffen we meer dan normaal vervelende muggen aan en liepen er overal mieren. Ik was er helemaal klaar mee en ik wilde een andere kamer. We zijn naar de receptie gegaan voordat we gingen eten en ze zijn direct naar onze kamer gegaan om het ongedierte uit te roeien. Nadat we terug kwamen van het eten bleek de kamer inderdaad mug en mier vrij te zijn. Een mooi moment om te slapen om 21:00 uur.

Morgen en overmorgen zijn we de hele dag de hort op, gelukkig anders had ik hier echt niet willen zitten. We zijn helemaal kapot van de hele dag.

Groetjes,

Amy (en Sven)